معنی ناپاک دل در لغت نامه دهخدا

بددل. بدنیت. کینه توز. حسود. که در دل حیله و مکر دارد. که دلش با تو صافی نیست. بداندیش. بدخواه:، به گفتار ناپاک دل رهنمون، همی دست یازند خویشان به خون.، فردوسی.، سرش را ببرند بی ترس و باک، سپارند ناپاک دل را به خاک.، فردوسی.، غنیمت ببخشید پس بر سپاه، جز از گنج ناپاک دل ساوه شاه.، فردوسی.، چو ضحاک ناپاک دل شاه بود، جهان را بداندیش و بدخواه بود.، اسدی

معنی ناپاک دل در فرهنگ لغت هوشیار

بدنیت بددل بدخواه

معنی ناپاک دل - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی ناپاک دل در فرهنگ لغت هوشیار

بدنیت بددل بدخواه

ناپاک دل

لغت نامه دهخدا

ناپاک دل

فرهنگ لغت هوشیار

پاک دل

کسی که کینه، حسد و گمان بد به دیگری نداشته باشد، آنکه دلش از کینه و مکر پاک باشد، پاکیزه دل، خوش قلب

فرهنگ فارسی عمید

ناپاک دین

کافر، بی دین، منکر خداوند، زندیق، زندیک، ملحد، ناخدا

فرهنگ فارسی عمید

نازک دل

زودرنج، رقیق القلب، برای مثال کار هر نازک دلی نبود قتال / که گریزد از خیالی چون خیال (مولوی - ۸۲۷)

فرهنگ فارسی عمید

ناپاک رو

بدروش، بدکار

فرهنگ فارسی عمید

ناپاک تن

ناپرهیزکار، بی عفت

فرهنگ فارسی عمید

ناپاک دیو

(وْ)

شیطان. اهریمن:
نه من کشتم او را که ناپاک دیو
ببرد از دلم ترس گیهان خدیو.
فردوسی.
، دیو ناپاک. پلید

لغت نامه دهخدا

نازک دل

(زُ دِ)

دل نازک. رقیق القلب. لین الفوآد. زودرنج. آنکه زود از بدی متأثر شود و گرید. حساس:
زنان نازک دلند و سست رایند
بهر خو چون برآریشان برآیند.
(ویس و رامین).
بس این سنگ سخت از دل انگیختن
به نازک دلان درنیامیختن.
نظامی.
مرنج ای شاه نازک دل بدین رنج
که گنج است آن صنم در خاک به گنج.
نظامی.
کار هر نازک دلی نبود قتال
که گریزد ازخیالی چون خیال.
مولوی.
نشست و خاست چو شبنم در این گلستان کن
مشو به خاطر نازک دلان گران زنهار.
صائب.
نازک دلی مباد که رحم آیدت بمن
زودم بکش نگاه به این چشم تر مکن.
؟ (از انجمن آرا).
در این سودا چرا باشد زیانم
که او نازک دل و من سخت جانم.
وصال

لغت نامه دهخدا

ناپاک تن

(تَ)

ناپارسا. بی عفت. ناپرهیزگار. بدکاره:
شد آن جادوی زشت و ناپاک تن
به نزد زریر آن سر انجمن.
دقیقی.
که آرمت با دخت ناپاک تن
کشم زارتان بر سر انجمن.
فردوسی.
بگفت ای نگون بخت بدبخت زن
خطاکار ناپاک و ناپاک تن.
(قصص ؟)

لغت نامه دهخدا

ناپاک دست

(دَ)

خائن. که صحت عمل ندارد. که درستکار نیست. خیانتکار

لغت نامه دهخدا

ناپاک دین

کافر، ملحد، بی دین، (ناظم الاطباء)، بددین، کج اعتقاد، که بر دین راست و درست نیست، که صاحب دین پاک نیست:
تو دانی که ارجاسب ناپاک دین
بیامد به کین با سواران چین،
فردوسی،
بدو گفت ضحاک ناپاک دین
چرا بنددم ؟ چیست با منش کین،
فردوسی،
بفرمود کشتن به شمشیر کین
که ناپاک بودند و ناپاک دین،
سعدی،
،
دین ناپاک، دینی که حنیف نیست، دینی که راست و درست و به حق نیست

لغت نامه دهخدا

ناپاک زن

(زَ)

زن ناپاک. زن بدکاره:
نشان بداندیش ناپاک زن
بگفتند با شاه و با انجمن.
فردوسی.
بدو گفت از این کار ناپاک زن
هشیوار با من یکی رای زن.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

نادان دل

(دِ)

بی خبر. که دل آگاه نیست. که صاحب خبر نیست. که صاحب معرفت نیست:
کسی نیست بدبخت و کم بودتر
ز درویش نادان دل بی خبر.
اسدی

لغت نامه دهخدا

ناپاک تن

ناپرهیزگار بدکاره بی عفت: که آرمت بادخت ناپاک تن کشم زارتان برسرانجمن. (شا)

فرهنگ لغت هوشیار

ناپاک دست

آنکه درستکارنیست خیانتکار

فرهنگ لغت هوشیار

ناپاک دین

کافر ملحد، دین نادرست

فرهنگ لغت هوشیار

نازک دل

آنکه از ناملایمات زود متاثر گردد زود رنج حساس. زنان نازک دلندوسست رایند بهر خو چون بر آریشان برآیند. (ویس ورامین)، رقیق القلب مهربان: کار هر نازک دلی نبود قتال که گریزد از خیالی چون خیال. (مثنوی)

فرهنگ لغت هوشیار

نادان دل

آنکه دل آگاه نیست بی خبر: کسی نیست بدبخت و کم بودتر ز درویش نادان دل بی خبر. (شا)

فرهنگ لغت هوشیار